Mirachowo - Kościół p.w. św. Jana Chrzciciela 1862 r.

Kościół parafialny został zbudowany w 1862 roku 
i jesienia tegoż roku wyœwięcony dla parafii ewangelickiej. Była to fundacja króla szwedzkiego dla okolicznych protestantów.Pierwszego lipca 1957 roku ksiadz Biskup Ordynariusz Kazimierz Józef Kowalski mianował duszpasterza w Mirachowie. Został nim ksiądz Mieczysław Józef Rożek, który objał probostwo. Był nim do roku 1992. Obecny proboszcz to ksiądz Bogdan Myszk. Koœściół zbudowany został w stylu neogotyckim.

Dwór starościński

Prawdopodobnie powstał w drugiej połowie XV wieku. 
W latach 1473 - 1772 dwór był rezydencja starostów polskich 
(Szczawińskich, Szczepańskich, radcy gdańskiego Adriana Linde), a dobra te otrzymywano wraz z urzędem. 
17 X 1772 roku oddał starostwo w ręce rzadu pruskiego za odszkodowanie 4.666 talarów. 
W 1891 roku właœścicielem dworku został Ernest Rohig. 
Majatek liczył wówczas 476 hektarów idawał 3.727 marek dochodu rocznie. 
Następnie dzierżawca został Georg Scupin, do 1923 roku Johan Kribel a później Andrzej Wardyn. 
W 1930 roku następuje parcelacja majatku, w wyniku której do Andrzeja Wardyna należało 34,72 hektary. 
Do dnia dzisiejszego dwór należy do rodziny Wardynów. 

Kaplica pod wezwaniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy

Według przekazów historycznych w 1583 roku drewnianą kaplicę na fundamentach z kamienia, wzniósł starosta Jakub Szczawiński.W czasie pierwszej Wojny Szwedzkiej (1626 - 1629) kaplica drewniana uległa zniszczeniu, dlatego w 1740 roku starosta Jakub Przebendowski wybudował obok dworu nową, masywną, dwukondygnacyjną kaplicę z małą wieżyczką.

W okresie okupacji hitlerowskiej kaplica popadła w ruinę. Przeciekał dach, pękały i kruszyły się ściany, z daleka zaś straszyły "oczodoły" okien. Kaplica była zamknięta, jedynie przez kilka tygodni, wiosną 1941 roku została otwarta, ponieważ w czasie stacjonowania w Mirachowie kampanii transportu sanitarnego, wśród żołnierzy znalazł się ksiądz katolicki z Berlina, który za zgodą dowódcy kampanii codziennie odprawiał nabożeństwo.Tuż po wojnie nikt nie odbudował kaplicy.

Po pewnym czasie kilkunastoletnia dziewczyna ujrzała Pana Jezusa, stojącego przy niej. Postać Jego była taka sama, jak na obrazku "Jezu ufam Tobie". Podobno po dwóch dniach Halina i inne dzieci znowu widziały Chrystusa, który powiedział im, że chce aby kaplica została odbudowana. Mieszkańcy Mirachowa postanowili odbudować i odnowić kaplicę. Wszystko zostało  wykonane według pierwotnego wzoru, łącznie z łukami w sklepieniu kaplicy i ołtarzem drewnianym, który również był całkowicie zniszczony. Kaplica została podniesiona z gruzów w ciągu sześciu tygodni. Było to tempo nadzwyczajne. Ludzie pracowali od świtu do późnego wieczoru, a po skończonej pracy parafianie spotykali się przy kaplicy na modlitwie różańcowej. Dziękowali Bogu i Matce Najświętszej za wszystkie otrzymane łaski, prosząc o dalszą opieką i natchnienie Ducha Świętego. Po całkowitym odremontowaniu położono przy wejściu bruk i postawiono ogrodzenie. Upiększono, sadząc kwiaty i krzewy ozdobne. 

W tym samym czasie na skrzyżowaniu dróg, w centrum wioski postawiono krzyż, który w czasie II wojny światowej został ścięty. Na dzień 16 lipca 1984 roku ozdobiono odświętnie kapliczkę i krzyż, przygotowując je do poświęcenia przez ks. Biskupa Piszczą. Kaplicę w podziemiach wyposażono w duży krzyż i w piękną pasyjkę wykonaną przez rzeźbiarza kartuskiego Lehmana. Parafianie i osoby z poza parafii zakupili szaty liturgiczne. Od tamtej pory odprawiana jest co środę msza święta i nowenna do Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Od niedawna pielgrzymują tu pątnicy z Krakowa, Warszawy, czy Trójmiasta, aby modlić się i zanosić swe prośby do Boga.